........................

Ey benim Kayýp Gül’üm;

Esaret altýndaydým da
Yokluðun yakmýþtý bütün hücrelerimi
Yusuf gibi zindandaydým benliðimde
Bir köprü kurulmasý gerekiyordu kokunu duymak;
Gelip o dýrahþan çehrende hasret gidermek için
Gerekirse dikenini sineme batýrýp
Oluk oluk aþkýmýn; o senin gül kýrmýzý rengini
Cadde cadde akýtýp
Girmedik bir gönül kalmamasý için….

Ve Kayýp Gül’ üm;

Bir gönül köprüsü kurdum fakir otaðýma.
Tüm gücüm, kudretim ve emeðimle
Bakýþýmý yoðunlaþtýrdým çelikten bir zihinle.
Ya kopacak bu köprü yada saðlam kalacak
Gül kokulu düþünce deryamda.

Hani senin Kayýp Gülüm;

Gamze çakýþlý yanaklarýnýn, þeker þerbet sunan
Bal dudaklarýndan hece hece, þiir gibi
Dökülen sözlerin var ya iþte;
Donakalýrdým heyecandan
Þaha kalkardým kalbimin en derin ritmik halleriyle
Hayran hayran seyrederdim seni
Konuþamazdým, konuþmak istesem
O anlarýn getirdiði
Gelinlikler içindeki gelinlerin
O utangaç halleri gibi olurdum
Esirin olurdum tam bir teslimiyetle.
Teslim olmak, beklentisizce.

Evet Kayýp Gülüm;

Göklerin sessiz kartalý, þahin bakýþlý, al yanaklý
O kan’ a rengini veren bayraðýn altýnda
Ve
Senin huzurunda
Aþk þerbetini içtiðimiz anlar var ya!
Þehadet uykusu yaþanmýþtý sanki
O nazenin yürekli sayfalarýnda
Rehber olacaktý aramýzdaki hissiyat
Dýþa yansýyacaktý aþikarane
Tarihin gelecekte yaþayacak
Mecnunlarýna.

Ateþim soðuk ateþtir yokluðunda Kayýp Gülüm;

Kandil gecelerimdeki sessiz sesiz yakarýþlarýmda
Miskler saçan rüyalarýmýn
Hayatýma mal olmuþ tabirisin sonsuzluðumda.
Daðlardan yuvarlanan kayalar gibi açýldým sana
Burak atýnýn kanatlarýnda sallýyorum ellerimi
Bak haydi
Parmaklarým bile hayallerinle kilitli.
Fersah fersah yollarýndayým Sevgili.
Kýzýl kanatlý kýsraðým oldu
Üveykler gibi coþtukça coþtu
Yakutlarla bezendi
Esaretinin bedeli.

Gözyaþlarým ceyhun olup boþalsa da
Yokluðunda yaðmur gibi
O boþalan gözyaþlarýmýn içerisine
Yýldýrýmlar þenlik yaptý kendince.
Sulanan o gül yapraðýnýn baþýnda
Tebessümler yaðdýrdý
Ýsminin heybetinden
Güneþ yüzünü sakladý
O ay parçasý gibi
Güzelliðinden.

Ey benim Kayýp Gül’üm;

Gecelerin kandilleri yýldýzlar,
Birer birer sönerken þafak vakti
Çekilirken kendi aþkýnýn kaynaðý madenlerine
Yüreðime eser misin bir kez daha
Bitirir misin esaretimi
O senin enfes kokan
Mecnunlara þifa olan sözlerinle
Bekliyorum gel kurtar beni.
Haydi….


11 Temmuz 2013-Karabük
(Dað Evi)
Saat: 00.58





Sosyal Medyada Paylaşın: