VEDA
Ay bile güler iken büründü bir hüsrana
Mehtap kederlenip de baþýný alýp gitti
Aðlayan kara gözler dayanmaz ki hicrana
Keder dolu maziye birlahza dalýp gitti.
Yýllar onu peþinden kanca takýp getirdi
Bir karagün vedasý beni yiyip bitirdi.
Ýþte bak yýldýzlar da hazin gözyaþý döker
Sessiz sessiz aðlarlar hüzün yüklü bulutlar
Bir feryat ki yükselir þafak olur da söker
Baþka bahara kaldý solan bütün umutlar.
Baðladým kanadýna umut dertli bülbülün
Alamadým kokusun soluk renkli bir gülün.
Sular bugün bir baþka... baþka biçimde akar
Kuþlarýn kanatlarý taþlardan da aðýrca
Neden bana bulutlar aðlarcasýna bakar
Hýçkýrýklarým duymaz kulaklarý saðýrca.
Soðuk yaðar içime yaðmurlar saðnak saðnak
Durmaz dökülür gözden meðer ne kadar kývrak.
Bir veda busesinde donarken tüm duygular
Ne oldu kelimeler ne kadar sessizsiniz?
Kemirirken içimi yýlan baþlý kaygýlar
Niçin konuþmazsýnýz taþ gibi hissizsiniz.
Baðýrsam da ses vermez cümleler bugün dilsiz
Yüzüme gülen harfler bugün neden ilgisiz.?
Ellerim mi yapýþtý hiç çözülmek bilmiyor
Sýcacýktý o eller bugün kardan da soðuk
Buðulanmýþ bir gönül yaþlar onu silmiyor
Gelen yaslý hýçkýrýk çýkýyor boðuk boðuk.
Bir namaz vakti ne bir hayal ne de sada
Allah’a emanet ol yavrum artýk elveda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.