Esma 4
(esma kestane karasý bakýþlarýyla zühre yýldýzýný okþardý...ben kor ateþle oynardým...
bir yaz gecesi...kaþlarýný titretip bana sordu...adýný zühre koyalým mý...olur dedim...
zühre o günden sonra...her gece...hep gökyüzüne baktý...)
dalgalar gözlerimde ayak bileklerin gibi sekiyor esma
içerim kýrýlmýþ þarap þiþesi ayaza kesmiþ dudaklarým
çok karayel ýsýttým göðsümde ciðerlerim köpek hapþýrýðý
ve ne vakit adýn geçse ansýzýn tütsüyor mendilinde gözyanýðým
artýk kendime saklý kimliðime tutanaksýz
düþlerime de hepten bir fermaným...
kent surlarýndan köy sularýna kadar dalaþýp konakladým
talan günlüklere bilmem kaç yýllýk hikayeler deþip karaladým
ay’sýz gecelerde kývrýlýp sonra sevdiðin masallara da uzandým
gülüþünü duymasam bir somunla belki diþlerimi döküp kýracaktým
ilikleyip adýmlarýmý þu tenha yollarda tozlu kasketimle kalakaldým...
günlerce kaldým durulmadým üstelik yaðmurlar da hep gri yaðdý
binlerce yüzden sakýnýp sakladým sonra bendime iþgal sarýlasý gölgeni
o gölgen ki pencereme konan beyaz sabah güvercinleri
o güvercinler ki ellerini her gün aðzým kadar öperlerdi
ve ben þimdi hangi yanýma gömerim
bu kuþlarýn her seher sen diyen seslerini
ve ne yana dökülürüm nefesim böyle küsmüþken kendime
ve ne yandan çýkýp gelir seni bana anlatan nihavent bir beste
susma esma söyle...
yine soluðumun takvimlerden böyle gelip geçtiði bir gece
yolunu gözleyen bahçemize yeni ezgiler ektim esma
sonra sevdiðin yýldýzlarý çalýp göðü sarmalayýp yataðýna astým
sabaha karþý bir cami avlusunda dizelerle vedalaþýp
ömrüme esma diye bir veda sýktým...
üzülme esma
ben senin yanýnda
zaten arabesk bir þarkýydým...
Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.