LEYLA

gülüþün gonca bir gülü andýrýr
caziben kalbimi þaha kaldýrýr
onulmaz yaramý tuza bandýrýr
elimi kolumu baðladýn leyla

uyandým seninle yattým seninle
kuzeyi güneye kattým seninle
hüzün denizine battým seninle
sensiz hiç bir aným olmadý leyla

hep böyle terkinde duracak mýyým
bu hazin sevdayla kalacak mýyým
baþýmý göðsüne koyacak mýyým
içimde ankalar uçuyor leyla

bir ebemkuþaðý bir esmer gece
üstüme giydiðim bir al ferace
bir hayale özlem biraz görece
dizimde derman yok tut beni leyla

parmaklarýn daldýr yüzün ay gibi
gözlerin kehribar kaþýn yay gibi
rüzgarda uçuþan deli tay gibi
saçýndan bir kaç tel versene leyla

bakýþýn hüzünlü duruþun zarif
ne bir söz yetiyor ne de bir tarif
tuhaf bir týlsýmla hitabýn arif
nezaket içinde derya mý leyla

ruhum varlýðýna tiryaki kaldý
bilinmez bir düþün içine daldý
hasbahçe adýný senden mi aldý
bana da bir çiçek versene leyla

ömrüme meleksin düþümde ece
çözülmez bilinmez zor bir birmece
tüm þiirlerimi oku bir gece
sonra da ateþi veriver leyla

istanbul’da matem bende ahuzar
hüznüm çamlýcanýn göðsünde kanar
dokunsam marmara derdimle yanar
söndür içimde ki yangýný leyla

ne desem ne etsem anlatamam ki
daðlarý yerinden oynatamam ki
yanlýþtan bir doðru yaratamam ki
benimki bir masal gül ve geç leyla

’’kuru bir selamýn yeter be leyla’’

Sosyal Medyada Paylaşın: