sevgiliye ithafen

gecenin karanlýk duvarý
kara tuðlalardan dikilir,
onun gök yüzüdür
yýldýzlara biz gülümserken
görünmeyen iþçiler

karanlýk yutkunur
kaybolur binalar
sabah yakar ýþýðý
binalar gün doðarken
yine resmedilir

saatler açýlýr
sonsuz kalplere
sarýlýr içindeki boþluða
kimsesiz yataðýnda ferahlarken
soðuk bir nefes

denizin sunduðu gizemi
yutar ay ýþýðý
dalgasýz yüzgeçleri
ýþýltýlarýn arasýndan bakarken
bir avuç hamsi

ben
gecenin gözlerini kapamadýðý
her mýsrada,
onun ýþýðýný ararken
gün doðar yine yepyeni ülkelere

07.08.2013


Sosyal Medyada Paylaşın: