K A R E L E R

l
Son kez tutsaklýðýný yaþadýðým
Zamanda geçiyorum
Göðün aynasýnda kanýyor þiirim
Soluduðum havada ihanetler ve
Düþkünlük þemalarý çiziliyor
Sanal bir kutbun ardýnda
Ýdama geriliyor bedenim.
"Damarlarýmý koparamadým/daha
Günahlarýmý
Omzumdaki kan lekeleri siliyor."

ll
Her þeyi bir kenara býraktýk
Ýlk yaptýðýmýz gibi
Kanarken kendimize
Çýkarcý güdüler yasasý kazandý
Ve sahte iliþkiler
Aldatmaca aþklar
Savruk boþ sevgiler
Ne haldeyiz
Efendiler.
lll
Artýk silinmez yüz hatlarýmýzda
Derin uçurumlar gibi yarýlarak
Kayýp gitmiþtir
Mekansýz düþler gibi tekrarý imkansýz
Tuzaktaki bir hayvan gibi
Boþuna çýrpýnýyoruz
Geride býraktýklarýmýz artýk gelmiyor geri.

lV
Gün ardýmýzda býraktý karartý düþlerini
Bir devþirmiþlik hissinden soldurarak
Çekip gitmiþtir.
Hiç bir þey yetmiyor onu geri almaya
Þimdi kaçak kelimeler ve dizimsiz cümleler
Seviþimin de
Kendini zehirliyor yüm aþklar

V
Ayrýlýklar öðretti bana acýlarý
Daha dün gibi
Ýnkarýný yaþadýðýmýz zaman
Kayboldu bir kelebek kanadýn da

Vl
Oysa biliyorum
Sonradan öðreniyoruz mutlu etmediðimiz
Mevsimleri.

Þevket TEKÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: