Şima
Bu gece gökyüzünde hüzün bulutlarý toplayacaðým
gecenin rengi perde perde þurama kök salýp oturdukça
dilim lal, kalbine ince ince dokunamam
Ne zaman yanýna gelsem saðým solum ateþ topu..
Yanýyor evren ! Yanýyor gökyüzü
Yüzün güneþe deðdikçe aydýnlýktan utanýrým
Ah ben yýldýzlarda sensizde yaþarým
Deðil mi Þima deðilmi
þuramda bir yanardað gibi patlayan þey çoktan söndü
Þimdi Olympia’nýn yaktýðý ateþten kalan bir avuç külüm
Ben öldüm Þima, ben öldüm
Sen aç kartallara beni kurban ettiðin gün
gözlerin Akdeniz kadar sýcak deðil
yýldýzlar mehtabý görünce off çekmiyor
deli rüzgarlarý öpen saçlarýn manolya çiçeði kokmuyor
ve mavi martýlar dudaklarýndan ekmek toplamýyor artýk
Sesin çok soðuk Þima.. Sesin çok soðuk !
sana ne oldu, neden aðlýyorsun
Ahh ! Biliyordum Þima, biliyordum !
sen de benim gibi güneþe ölüyorsun...
ama sen gidince ardýn sýra
güneþ de battý Þima !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.