ince korku

içi çekilir
yelkovansýz akrepsiz
çok yalnýz bir deniz gibi
zamanýn en olmadýk yerinden

gözleri þimdi gördü
dün gördüðü þehri
ve kaçtý hiç gitmediði
bir ormana aniden

yalnýzca rüya dilinde
.biliyor kimin için uyuduðunu
yalnýzca sayýklýyor
hep korktum sandýklarýný

öyle çocuk ya
öyle çakýlý gül koklamaya
çelik gibi bir dokunma kalýyor
geriye terk ettiklerinden
…


Sosyal Medyada Paylaşın: