DAVACIYIM!..

Madem sordun söyleyim bu ne keder bu ne gam…
Yüzümden tebessümü alandan davacýyým…
Beni bana küstürür yüreðimde intikam;
Uykularý gözümden çalandan davacýyým…

Yine yetim, öksüzken sol yanýmýn diyarý;
Yokluðunda bile ben kar belledim zararý;
Ben keder hanesinde yudumlarken efkârý;
Neþ’esiyle baþbaþa kalandan davacýyým…

Kalemim kan damlarken kâðýdýmýn üstüne;
Dik baþlýyým bunu bil rest çekerim restine;
Hal – hatýr mý sorulur gözlerinin kastýna;
Dil ucuyla selamým alandan davacýyým…

Sensizlik bahçesinde hazin kokar güllerim;
Uzansam medet diye kýrýlýyor dallarým;
Mutluluk pýnarýna uzanýrken ellerim;
Yanaðýma tuz olup dolandan davacýyým…

Eksik olsun gayrýsý gören görsün yüzünü;
Gururla söyledim der o “git” diyen sözünü;
Ýftira silahýyla kuþandýrýp gözünü;
Üstüme ordularý salandan davacýyým…

Davacýyým arkadaþ var mý bunun ötesi;
Kaç okyanus kuruttu kirpiðinin katresi;
Peþimden eksilmedi hayalinin gölgesi;
Kaybolmak istedikçe bulandan davacýyým…

Ali ALTINLI – 03/08/2013
Saat: 01:43

Sosyal Medyada Paylaşın: