ADIN KASIM OLMALIYDI
Adýn kasým olmalýydý senin; zaman akýp gidiyor,
zaman öyle suskun öyle sessiz ve bilinçsiz.
Her þey bir farenin peynir yemesinden daha
hýzlý geliþiyor. Þöyle selam dersin sabaha,
eski mektuplar gibi bakarsýn geçmiþe, tozlu
ve daðýnýk, rüya gibi uyandýðýnda korkarsýn,
hani çocuk gibi deðil adam gibi. Adam olmadýðýn
hislerinin üzerine çekersin isimsizliðini,
bilmezsin senin nice isimlerin vardýr bende
ve 19 kasýmda. Seni bekler tüm sarý yapraklar
ve gül kokulu caddede koþan çýplak ayaklý
çocuklar. Adýn kasýmdý senin bir kalpte,
baþkalarý gül bahçesi bilirdi adýný, bense
dallarýna bastýkça kýrýlan güz. Hep böyleydi
seninle sevdamýz, bir dargýn bir barýþýk bir
çift göz var karþýmýzda. Hep onunla beraberdi
düþlerimiz, hani birazda mutluyduk galiba
bizim caddenin kaldýrýmlarýný çiðnerken.
Biz böyleydik; hayýr sanýrým ben dediðim
gibiydim, olmadý duyamadým adýna kasým
dendiðini, hiç hissetmedin benim kýrk yaþýmý,
öðretemedim babamýn avuçlarýnda taþýdýðý
hayatýn huzurunu. Ve þimdi sene onbir ay,
güz yarým, sessiz ve daðýnýk. Artýk
gelmeyeceksin bilirim, tüm mevsimler tüm
canlýlar sana küskün. Nefretim senden
nefret edemedi, çocukluðum senden geçemedi,
yüreðimdeki gardiyanlar senin demir
parmaklýklarýný açamadýlar. Senin adýn kasým
olmalýydý, aylarýn kraliçesi kasým, güzün demi
kasým, ve bilmelisin ki senin adýn bende kasým...
ÜNAL
28.04.2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.