Toprakla bir, titrek elli, þer sözlü eski zamanlardan beri kanayan hiç yorulmadan acý bir þarap tadýnda þarkýlar söyleyen, söyleten, dinleten ruhu yüreðimde esir bir mahkümdu gözlerin
acýlarýma bir güneþ vurdu ben karardým
gülerken aðlamak mý vardý eskiden hile hurda yoktu sözlerde almak deðil vermek deðerliydi eskiler kaldýrýldý, resimler yakýldý gözlerinden sonbaharýn gidiþini bilmeyecek baþka bir mevsim çaðýrýldý derinden
acýlarýma bir güneþ vurdu ben karardým
ben daha çok aðlýyordum bulutlu havalarda hangi gözyaþý daha ýslaktý diðerinden ve kimin gözyaþý daha çabuk kuruyordu bir kalpten diðerine gitmek ne kadar zor’du deðiþtirilirmiydi zamaný yelkovanýn belkide bütün güzelliði acýlarýndaydý
acýlarýma bir güneþ vurdu ben karardým
kendimden çok þeyler býraktým severken ruhumu taþýmaktý üzen nasýrlý ellerimi sevgiliden geçmiþtik sevgiden yanmaktan bilemedim aþký sevgiyi veya söyleyemedim aþýk olmamaya sebeplerim çoktu belki
güneþ bir vurdu acýlarýma karardým acýlarýma bir güneþ vurdu
ben. güneþ.. karardým ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
bymuzo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.