Bu kentin sokaklarý hep sis pus..olmuþken. Toz bulutlarýndan göz gözü görmezken.. Bir cocuk uykusunda ölen ailesini görürken.. Ýnsanlýk biterken kapitalizm baþlarken.. Sen sen ol cocuk sakýn umudunu kaybetme..
Herkes güler oynarken sabahlarý sütünü icerken.. Uykusundan uyanan cocuklar Anne Baba diye aðlarken.. Ýnsanlýk biterken kapitalizm baþlarken.. Elinde oyuncaklar yerine bir mum ýþýðý yanarken.. Sen sen ol cocuk sakýn umudunu kaybetme
Gün görmezken Güneþin doðuþunu görmezken Gecenin karanlýðý üzerlerine cökmüþken.. Herkesin suskun kalmasý caðdaþlýkken.. Bunca olanlara görmemek ama lýkken Kapitalizm baþlarken Ýnsanlýk ölürken.. Sen Sen cok yaþa çoçuk Ýnsanlýk ölmüþken..
Veda etmeden gidilmez çocuk. Bu vedadan sayýlmaz çocuk. Bir melek ölürken Böyle sessiz durulmaz Çocuk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
missyou Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.