VEDA

ben kenara býraktým kendimi
yar aldý yüreðine koydu
tam da yokluða ererken mevsim
saçlarý gözleri sanki bahardý

gitme dedi durdum ezildim
buz olup temmuzda çözüldüm
dert diye alnýna yazýldým
varlýk tükendi bir tek o kaldý

kilit vuruldu kapandý kapýlar
sonsuza vardý gitti de yollar
yürek sýzýya kapý aralar
giderayak son kez sarýldý

mkaplan
Sosyal Medyada Paylaşın: