zaman nasýl da geçti sevgilim ikibindörtyüzon yýl ne kadar çabuk ne de kýsa ömrü insanýn hatýrlarsýn Sokrates hayattaydý dün gibi deðil mi sofistler ve Eflatun insan dünya demekti dünya ise insan istersen anmayalým zamaný bu akþam sahnen geliyor neredeyse aþkýmýza bakalým
Afrodisias’tayým odeonun mermer basamaklarý kokunu aldým seslenir gibi oldun sanki oralardaydýn mor dudaklý ipekler içinde bir kadýn sofi ne ilkisin ne sonuncu dünya güzeli oyuncularýn
uç git gülüm alazýnda aðustos akþamýnýn uç ve kop dikenli dalýndan naz ile aþk ile takýl anka kuþun rüzgarýna ve teleklerine pisipisicik ol sihrinde uçuþ çýðlýðýnda saksaðanlarýn kavuþ özgürlüðüne
kon ve sakýn deme ki bu bað virandýr harabedir buralar göðerip köklerinden gelir saklý asmalar kurnalar küpler susamýþ þaraplar her viranda incir her viranda bir nar yiðit figürler vardýr
yok olanlar atlar aslanlar insanlar ne kalýr yerlerde ne kalýr göklerde toz olurlar savrulurlar bir engerek sýyrýlýr çýkar odeonun mermerinden ve kývrýlýr sarýlýr insan bedenine
sen Sofi! mor dudaklý incir patlaðýnýn efsane kýzý baþýnda defne tacýn taþlardan sahneden þu tiyatrodan taþarsýn o dem anarým seni tozundasýn havasýndasýn ninnisinde rüzgarlarýn hala varsýn insaný yaþarsýn
sen Sofi! sessizliðinde düþüncelerin ezgiler söylüyor keman çalýyor aðýtlar yakýyorsun her seyirciye oynadýðýn her þeye aþkýna bakar gibi bakýyorsun
kýrlarýn kekiklerin beyaz çiçeði oyunlarýn asil kýzý sahnendesin kara baðlamýþ duvarlar yas tutuyorlar doluyor göz yaþý þiþeleri zehiri gizliden insanlar ve düþler umut arýyor kýrýlgan bulmak isteyici gözler
toprak olmuþ diðer adýn bir elinde keman bir elinde yay savrulmuþ uzanmýþsýn ýþýðýnda yuvarlaklarýn yüzünde sarý ay
ey güzel kadýn sen Sofi! nasýl geçiyor yýllar dün akþam hangi sahnedeydin...
Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.