Ýki damla yaþ öptü gözlerini o an Birinin yüreði bir baþýna Diðerinin ruhu çýrýlçýplak
Sonra oturdu ayna karþýna Yüzünden baþladý aðlamaya Dört duvarý yalnýzlýk olan bir bakýþla Dakikalarca kendine baktý Titreyen dudaklarla uzanýp düþlerine Geride kalan soluk yýllara hýçkýra hýçkýra vakur bir tebessüm attý
Üþüdü elleri Bu kaçýncý kanayýþý bileklerinden Unutuldu adý ’’Sen de kadýn mýsýn ?’’ sesine çarpa çarpa ayna karþýsýndan kalktý Mutfakla oda arasý süpürdü umutlarý Yoruldu,nefessiz kaldý Sesi sesine dolandý Özgürsüz gölgesine yaslanarak Ýçinden geçenleri simsiyah saçlarýyla sardý Aç ve açýkta kalmayan bedenine inat Teninden soyup sözleri Dilini döven bir anne çýðlýðýyla Son kez fýsýldadý
’’Bir daha gelirsem dünyaya Unutma bir yudum aþk borçlusun bu gece gözlü kadýna Senden alacaðým olsun Dokun þiir kokan parmaklarýma Ýki elimi yakanda býraktým hayat...’’
01.08.2013
Arzu Karadoðan Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.