harun yildirim
HAYROLA
harun yildirim

HAYROLA


HAYROLA


Bir fikir kafamda yattım uykuya
Tabirsiz bir rüya gördüm hayrola
Kanatlı kelebek düştü kuyuya
Kanatlarını da kırdım hayrola

Söyleyin sönmüyor islenmiş kütük
Baktımki kökleri dolanmış çatık
Kırılmış belinden hıncından yatık
Közüyle toprağa serdim hayrola

Kızgın niğah ile kırıldı kafes
Göklere yükseldi gırtlaktan nefes
Vuslata giderken başımda bir fes
Sabra meded diye sardım hoyrola

Uzundur yolculuk bitmez yollarım
Yunus ateşinde sönmez küllerim
Uzansam uzanmaz kısa kollarım
Yusufu kenana sordum hayrola

Yeterse gücünüz şems-i söndürün
Çıkın semalara mahı döndürün
Göklerin bağrından nucûm indirin
Hakktan gelen sırra erdim hayrola

HARUN YILDIRIM
Şems (güneş)
Mah ( ay )
Nucûm ( yıldız )
Niğah ( bakış
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.