Kadın VE Rüya

Þemsiyesiz yürümeye çalýþýyordu dert saðanaklarýnda
Tepeden týrnaða sýrsýklam olmuþ kurumuyordu teni,
Kurumuyordu gözleri.
Bir birine karýþmýþ hüzün yumaðý olmuþ,
Yuvarlanýyordu yaþamýn önünde,
Yapayalnýzdý kalabalýklar içinde.
Ve yorgun…
Ve suskun sürükleniyordu hayatýn çemberinde
Mutluluk uzak ihtimaldi ve biliyordu kadýn.

Kumsalda çýplak ayakla yürümedi hiç,
Dolunayda þarký söylemedi sevdiðine,
Yakamozlarýn ýþýltýsýný seyretmedi doya doya,
Hep med cezirler vardý hayatýnýn kýyýsýnda.
Þahit olmadý tan yeri aðartýlarýna
Þafak sökmeden uyandýrýlýyordu mutluluktan
Elinde kocaman bir hüsran…

Soruyordu kendine umudun boyu kaç metreydi?
Tam yaklaþtým derken, yaka paça uzaklaþtýrýlýyordu oradan,
Huzura gebe kalmamýþ kýsýrdý beden…
Hayatýnda ki aþk deðil heves adamýydý þansýzdý kadýn.

Haziran sýcaðý ýsýtmamýþtý yüreðini
Yaz mevsimine yabancýydý,gün ýþýðýný bile tanýmýyordu kadýn.
Gece doðmuþ gece yaþýyor,
Gece bekliyordu ölümü.
Kara peçeliydi herþey,
Yarým asýrdýr karanlýkla besleniyordu ruhu.
Bahtýnýn karalýðý bundandý…
Güneþ doðmamýþtý ömrünün üzerine, alýþýkta deðildi kadýn.

Karanlýk peçesini açýp,
Yüzünü gösteriyordu yavaþ yavaþ
Yýldýzlar sönük, ay gizlenmiþti bulutlarýn arkasýna.
Dert saðanaklarýnýn saati baþlamýþtý
Çisil çisil yaðýyordu…
Baykuþ ötüyordu cam kenarýnda
Bir o anlýyordu kadýný.

Kendini dýþarý attý…
Patika yollarda, koþuyordu ardýna bakmadan,
Dikenli teller takýlýyordu eteklerine,
Zaman zaman nefesi kesiliyordu
Kurt ulumalarý týrmalýyordu kulaklarýný,
Korku filmi ortasýnda kalmýþ gibiydi,
Gözleri fýrlamýþtý yuvasýndan,
Baðýrýyordu çýðlýk çýðlýða,
Gök yüzü ortadan ikiye bölündü
O an;
Bir ýþýk merdiveni indi aðýr aðýr,
Mutluluða birkaç santim kalmýþtý ve uyandý kadýn…

Gamze YAÐMUR

21/02/2013
Sosyal Medyada Paylaşın: