düşekalka

benim hocam
kutsal bir adamdý
yýllar yýlý açlýða inanýr
mevsim mevsim üzerinde yaðmurlarý tüketirdi

gün olur
o susar
ben baðýrýrdým

gece olur
o güler
ben aðlardým

can eriyiþi gibi
sýmsýký kapanýrdý yaþamým

sonra ...
gölgesiyle konuþur
ona bir þeyler anlatýrdý

geçici olan her þey çabuk deðiþebilir diye
kuru bir ekmek diþlenmiþ zeytin buldumu
saklardý

tanrýsý yoktu
her sabah tanrýlar seni bekliyor diye
selamlardý

yaklaþýrdým
duraksardým

durma !
yürü derdi

her görüntü her biçim geçicidir
yiyecek bir þeyin yoksa en akýllý iþ
oruç tutmaktýr

üþürdüm
baðýrýrdý

ben dururdum
rüzgarým yürürdü
gagalar yüreðime konardý

zaman yaþlanýrdý
konuþmazdý

ve dün
ilk defa
ilk defa kokusu ýslaktý
ilk defa çýrýlçýplaktý

yaklaþtým

dur !
gölgemi gördün mü dedi

açlýðýn pençesine düþe kalka gülmeyi
oruç tutmasýný öðrendim senden

sabýr nedir onu bilirim
hiç görmedim

aþk bilmem ben







Zeki Çelik


Sosyal Medyada Paylaşın: