................

Ey Benim Kayýp Gül’ üm;
Sen ki; açmaya niyetlenmiþ;
Tohumken Kayýp Gül olmaya namzet
Kevser Havuzunun feyzi ve nuruyla
Sinesi ve yüreði dipdiri olan ve
Dili þeker þerbet döken,
Kaleme ismini veren Sevgili;
Bu öyle bir aþk ki,
Aþkýmýn gidiþatýna bir yön vererek bana
Destanlar söylettin
Geçmiþten aydýnlýk yarýnlarýma.
Öyle bir hamurun var ki senin
Kýblene yönelenler;
Unutur derdi, tasayý ve gamý
Bahtsýzlar; kervanýn yönünü çevirir
Al yanaklý kýrmýzý, sarý, beyaz ve mavi yüzüne
O dýrahþan cemaline müþtak olmak için.

Ýçtiðin aþk þarabýný tatlandýran ve
Þu alemi kavuran aþkýnýn ateþi
Hani ilk kez üzerine giydiðin
Bir Þubat ayýnýn tatlý esintisi.
Kalbine giden, orada yer edinen
O cezb edici aþk tohumlarýnýn ekili bulunduðu
Zambaklarla bezeli vadilerinde
Aþk þarabýný içenler geride
Aþk þiþelerinin kýrýklarýný býrakýrlar heyecandan.
Tahtýna oturmak isteyenler;
Aþkýnýn alevinde yanarlar hep
Çöldeki kumlar adedince
Hüzün ve yasa boðulurlar ardýsýra.
Her bir gül, her bir çiçek
Kayýp Gül olmak için yarýþýr þu cihanda.
Öyle bir gönül köþkün var ki senin;
Sohbetlerin canan oluyor
Gecelerin o en tenha saatlerinde
Aþýklar cezbeye kapýlýyor
Dudaklarýndan dökülen naðmelerinde.
Maþuklar sýra sýra kapýda;
Öpecekler dikenden eteðini;
Kayýp Gül’ ün kokusunu doldurup þiþelere
Hapsetmek isteyecekler kanlý çadýrýn içine.
Öyle bir sesleniþtiki senin ki;
Bela arayan gelsin,
Maþuk benim yanýmda ahali!
Gülümün kokusuyla sarmaþ dolaþ
Ateþ topu isteyenler duysun
Maþuk benimle ahali!
Ve herkeste bir telaþ.

Sen ki Kayýp Gül’ üm;
Bir bayram sabahý gibi doðdun içime
Zemheri soðuðun köþkü Þubat’ ýn incisinde
Doðumundan dolayý
Hem ay açtý, hem de güneþ doðdu.
Binek atýndý yýldýz, Samanyolu bahçen
Galaksilerde yarýþtýn
Kokun sanki yasemen.
Öyle bir isim ki seninkisi;
Kayýp Gül derler adýna
Belkýs’ ýn tahtý bile
Výz gelir senin þanýna.
Aþk kaderdir esasen Kayýp Gül’ üm
kader bizim lehimize otaðýný kuruverdi,
Kelebeklerin ömrüne 3 deðil, bir asrý
Alýn bu da bizden size hediye eyledi.
Þiir gibi yaþam bizimkisi,
Sundu kader bize,
Elmas kaselerle içirdi
Ali Baba Mekanýndaki
O buse makamlarýnýn iksirini.

Kayýp Gül’ ün gemisi ki;
Tufandan kaçanlar binmiþti
Kimisi bir beyit, kimisi þiirde bir mana idi.
Efsunluydun sanki toprakta,
Dýþarýya çýkmaya can atarken; dikenlerin aðlýyordu
Ahu figan eyleyip;
Hem de tomurcuklarýndaki rahlenden.
Tek bir vücut olacaktý, tek bir ruh ve hayal
Gönüllerde yeþerdi, billur renkli gonca saray.

Ey Kayýp Gül’ üm;
Sen ki; benim gönül mabedimi ýþýldatan,
Yandýkça parýldayan bir nevbahar müjdecisi,
Aleme; bu da benden diyerek bir hýdrellez þenliði,
Kokundan mest olup baygýn hale gelen
Bir mecnunun dilindeki duasýsýn.
Rengini sen verirsin yeþilliðe,
Leylaklar utanýr yanýnda kokusunu salmaya
Her gonca izin alýr edebinden;
Senin yanýnda açmaya.

Ýþte, bir garip yolcuyum,
üzüntü de var gam ve kederle birlikte huzur
Bu þiir benden sana gelsin oku;
Mehtabýn altýnda kýl benimle huzur.


Murat AYDIN
30 Temmuz 2013-Bursa


Sosyal Medyada Paylaşın: