İNSAN

Ýnsan adeta akan bir nehir gibidir
Nereye aktýðýný bilmeden akar durur
Öylesine çok gizemlidir ki hayatý
Bazen kendisi bile bilmez gittiði yolu

Ansýz sorgular içinde yaþar durur
Bazen bir deli gibi kendini arasada
Bulamaz hiçbir yerde kaybettiklerini
Sorgular içinde geçer gider ömrü

Ýnsan iþte bu ne ilk baharý belli olur
Nede kýþý nede ayazý belli olur
Bazen bir bakarsýnýz kýþý getirir
Bazen bir bakarsýnýz yaz gelmiþtir

Hangi havayý soluyacaðýnýzý þaþýrtýr
Hayatýn bütün renklerini görürsünüz
Bütün erdemliðini taþýtýr insanlara
Ýnsan iþte bu anlatýlmaz sadece yaþanýr

Kimisi aðlar anlatamaz dertlerini
Kimisi sever anlatamaz sevgisini
Kimisi ise yapayanlýzdýr hayatýnda
Sýcacýk bir yuva arar ömrü boyunca

Oysaki hepimizin ortak noktasý
Hep ayný bir dilim ekmek kazanmak
Küçük mutluluklara ortak olmaktýr
Bir insan baþka ne isterki hayatýnda

Sevdikleri yanýnda olduktan sonra
Koymaz hiç bir insana en acý sözler
Baþlarý dik onurlu bir þekilde yaþayanlar
Haddinide hesabýna çok iyi bilirler

Gelip geçici heveslerin peþinde
Ömürlerini harcamazlar kolay kolay
Ýnsanýn has olaný kendini bilendir
Her koþulda þükür edendir RABBÝNE...

Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın: