Kimsesizliðimi de seviyorum. Ýçinde onca sen varken
Evra...
Sen hiç;
Ayrýlýðýn gözyaþlarýnda yýkandýn mý?
Yetim tebessümlerimin sahibi…
Senin de kentinde çalar mý ayrýlýk?
Aþk, kefen giyer mi sizde de?
Hiç yontulduðu oldu mu düþlerinizin?
Sahi, orada da su dökerler mi gidenin ardýndan…
Evra, sorsan; kalbi kýrýk bütün kaldýrýmlarýn,
Bütün güllerin boynu bükük,
Asr-ý cefadýr bu yüreðime,
Sen gidersin, gidiþine düþer gözlerim...
Gülüþüne asýldýðým k’adýn,
Sen yoksun diye,
Ç’aylarýn t’adý kaçýk þimdilerde,
Fallarda ayrýlýk düþerken p’ayýma,
Hiçbir þey zor gelmedi, gidiþin kadar zoruma…
Gözleri okyanus kadýn,
Karabasanlar sararken yokluðunu,
Nefessiz kalýr ayak izlerim yokluðunda,
Kelimeye mana yüklemeye zaman deðil biliyorum,
Kendimde manasýz olduðum gibi yokluðunda…
Ve yüreðime gem vururken ayrýlýk nidalarý,
Islak, yaz gününde bu þehrin kaldýrýmlarý,
Hüzün eþliðinde topraða gömerken anýlarý
Aldýðým nefes zehir, içtiðim kan damlalarý…
Ki, gelecek dediklerin de maviye boyadým karalarý
Gel ki, gün yeþil, umut mavi, hayat senle þenlensin…
devam edecek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
..... .... An’kara düşüyor avuçlarıma ... ..... .... ........................... Var bir sitemim... .... ....