Korku dolu bir geceydi Sabahýnda sallanmýþtý Çünkü yeryüzü. Çocuk kalbimi Hoplatmýþtý 3.1 Yaþým da 13 civarýydý. Üstelik abim acýmasýz Yataklarýmýz ayrý Ve karþý karþýya. Uyumaya çalýþýyorum.. Tam unutmuþken Malum hadiseyi Birden seslendi Zifiri karanlýkta Kýsýk bir sesle:
-Abim, uyudun mu? Sanki uyumak üzereymiþim gibi derinden bir esneme numarasý yaptým ve: -"Uyuyordum abi.. N’oldu?" dedim. -Ya birazdan artçýsý olursa sabahki depremin. -Olmaz herhalde ya. -Rocky, ya olursa. 99’da gece uyurken olmuþtu. Ben hemen kalkmýþtým. Seni kucaðýma alýp bahçeye çýkarmýþtým koþa koþa. -Þimdi olsa yine yapar mýsýn abi? -O zaman 4 yaþýndaydýn Rambo. Artýk kendin çýkarsýn.
Korku iyice iliþmiþti yataðýma Yorganýmý iyice çektim Ýçeri giremesin diye. Bedenimi saran ürpertiye de Çok iyi gelmiþti. Bunlar bir yana Depremden de koruyacaktý beni Sihirli yorganým. Taþlardan, molozlardan da! Çocuk kalbim Ýnandýrmýþtý bunu bana
Sosyal Medyada Paylaşın:
buraktasci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.