Kalbimin orta yerinde büyük yangýnlar var Söndüremiyor hiç birþey içimdeki ateþimi Adeta ruhum bile yanarken aþkýn ateþinde Ben ise sýðýnabileceðim bir liman arýyorum
Sanki volkanlar patlýyor yüreðimin içinde Ben kendime yetemezken ateþler sarmýþ Dört bir yanýmý söndüremiyorum ateþlerimi Sanki Cehennemin orta yerinde yanýyorum
Bu yangýn öyle bir yangýn ki hiçbir yerde Eþi benzeri yok bu içimde yanan ateþlerin Belki söndürmek istesemde bu yangýnýmý Öðreniyorum zamanla aþkýn yangýnlarýný
Nekadar yaksada sevenleri bu aþk ateþi Yinede herþeyiyle güzel bu yolda yanmak Asla piþman deðilim bu yolda erimekten Saman alevi gibi yanýp tutuþmakta güzel
Biz insan oðlu nereye kaçarsak kaçalým Hiç bir yere kaçamayýz aþkýn ateþinden Kaderimizde varsa yanmak aþk eteþinde Kendi ellerimizle yanalým aþkýn ateþinde...
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufukguney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.