YANARDAĞLARIN KADERİ
YANARDAÐLARIN KADERÝ
Bir daða ne zaman yanardað denir?
Heybetli bir dað olarak bilirsin de,
Bilmezsin ne ateþler saklar içinde.
Ateþ neleri deðiþtirmez ki kalsýn öyle,
Eritir o ateþ, erimez dediklerini bile.
Bir bakarsýn dað, olmuþ bir yanardað,
Savurur ne varsa içinde, isyan edercesine.
Püskürtür azgýn bir ejderha heybetiyle,
Yol bulup kocaman bir bacadan,
Gaz, kül, duman, lav ne varsa içinde…
Bakma sen gözümden yaþ akmadýðýna,
Yanardaðlarýn lavlarý akar yüreðime…
Ateþten nehirdir, akar gözyaþlarým içime,
Bilsen ne volkanlar oluþur içimde, ne lavlar…
Dað kusar bütün kýzgýnlýðýný rahatlar,
Benim lavlarým hep yüreðime akar.
Yol bulup akamaz, hiçbir bacadan,
Magma gölü olur, içimde kaynar,
Kaynadýkça her daim yüreðimi yakar.
Sessiz bir yangýndýr bu, için için yanar,
Ýnan, yanardaðlar da yaþar,
Yanardaðlar, içinde kor ateþlerle yaþar!
Mehmet KIYAK*
09.09.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.