Sevindim

Sevindim…

Ah Selami Ah
Bu sabah öyle çok sevindim ki sorma
Balkondaki küçük tabureye oturup
Avuçlarýmý yüzüme dayadým

Bir sela dinledim sabahýn erken saatinde
Hüzünlendim üzüldüm derin düþüncelere daldým
Göz pýnarlarýmda yaþlar birikti
Dualar okudum rahmet diledim
Ölen kimdi bilmeden

Ýþte o anda çok sevindim
Ellerim ayaklarým sýcaktý
Kalbim çarpýyordu
Rüzgarý tenimde hissedebiliyordum
Saçlarým uçuyordu rüzgarla
Ben yaþýyordum ölen ben deðildim
Yaþadýðým için çok sevindim.

Çiçeklerimin yapraklarýna dokundum
Gökyüzünü yeniden gördüm
Avuçlarýma gökyüzü maviliði doldurup
Fýrlattým yuvadaki kumrularýn üzerine
Yaþýyordum ben daha ne olsun Selami

Ne güzel demiþ Aþýk Veysel

“Ýki kapýlý bir handa
Gidiyorum gündüz gece”

Ya da Selami

Cahid Sýdký nýn dediði gibi

“Neylersin ölüm herkesin baþýnda
Kim bilir nerede nasýl kaç yaþýnda”
Her canlý ölümü tadacak Selami
Kaçýþ yok ölümden

Kaçýþ yok dedim ya Selami
Zamansýz ölümlere kendini ecel görenlere
Ne demeli Selami ne demeli
Zalime ne demeli










Sosyal Medyada Paylaşın: