ÖLÜM YAKAMOZU

- zemheri karanlýk her yan –


Ýðde kokusu içerisindeyim,
Bitap bir halde yürüyorum, derinlere,
Ömür boyu süren bir sessizlikle,
Suskunluðuna yolcuyum, yolum…

Emekleyen çocuk misali mutluyum,
Bir o kadar da yorgun…
Ben bir seyyahým, bitkin,
Göçmen kuþ misali yola yolculuðum.

Ruhumun neyzeni susmadý kaç gündür,
Asude sesini iþliyor içerime.
Efkâr deminde yine,
Heyhat!
Vuslat vaktinin yarasý sýzlýyor,
Bu gecede.

Pervanenin maðrurluðuna sarhoþum,
“Mum bulamadým, od olur mu?” yakarýþým,
Bitkin bir vaziyette.
Meçhul bir mum aleviyim,
Mahþer kalabalýðý içerisinde.

Semazence dönüyorum vav kývrýmlarýnda,
Neyzenim daha da içli çalýyor
Döndükçe etrafýmda
Acý zehri iþliyor bendime
“Hiç olma” yolunda yolcuyum
Bu vakitte

Gül yapraðý zarifliðinde söyleniyor kem sözler,
Feryat figan aðlamayý reva görüyorlar bana
Bilmiyorlar!
Bilmiyorlar yüreðime saplanan hasret ateþini
Heyhat!
Bir elif miktarý sevgi için neler yapmýyorlar?

Meczup bir yolcuyum yine
Ebrulî bir ruyun var mý bu leylde de
Yusuf’un yüzü kadar güzel mi?
O yüzden mi Yakup misali imtihaným?
O yüzden mi sýnanýþým?


Ölüm vaktini hatýrlatýyor yolum
Vuslatýna baþ vermek boyun borcum
Beyhude yoruldum, gidemiyorum,
Ruhumun neyzeni tükenmiþ artýk.

Ýlmek ilmek iþliyorum yokluðunu zamana
Misal, kalender yolcuyum gece ayazýnda
Olmuyor!
Olmuyor avuçlarým yanýyor hala
Ve ölüm yakamozumun son göz kýrpýþý oluyor bana


- VEDA







24 Temmuz 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: