Bir telefon ve çiçek, senin için bir demet. Ýçinde olduðum bir kýyamet. Ve tuþlar 1,2,3 vesaire. Numaran karþýmda, yakýnlýk elimde, sesini duymak, tek bir tuþta.
Peki o numarayý bir okeylesem ! Ve sevdiðimi söylesem, telefonu açar açmaz. Aðlasam ve aksa kanlar. Bir de kaldýrsalar, gözümden akan tabutu, sende tutar mýsýn dört kolluyu ?
Gelip senin için aldýðým, bir demet çiçeði koyar mýsýn mezara ? Peki severek öldü yazar mýsýn, mezar taþýna ? Aslýnda þehit oldu der misin ? Benim için koydular diyebilir misin, kara topraða ?
Asýl yýlana ve börtü böceðe, yemeyin onu diyebilir misin ? Peki, Münker ve Nekir’e, soru sormadan alýn onu Cennet’e, sarýn onu saklayýn diyebilir misin ? Asýl adresi versem hemde açýk ! Mektup gönderebilir misin kargoyla ?
Uður ÝNCEKARA Yazým Tarihi : 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
ugurincekara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.