yokluğunda...

usulca sokuldumuþtun omzuma
saçlarýnda lavanta kokulu rüzgarlar
gözlerinde bir bahar telaþý taþýyordun
sýrtýmýzý verip yüzyýllýk çýnara þiir okumuþtuk...

örselenmiþ acýlarý düðüm eðlemiþtik
suskunluðumuz bahar çoðaltýyortu zulamýzda
kirpiklerimizin terinde türküler yaðmur ýslatýrdý
biz umursamazdýk hep sarýlýrdýk...
kýskanýrdý gece biz içlenirdik her kayan yýldýza...

karanfil kokuluydu o sokaklar
sen bana ben sana
sokulurduk
üþüyen birkaç kumru saçak altýndan izlerdi bizi
biz gülümserdik geceye ve caddelerin kalabalýk karanlýðýna

biliyorum az sonra sen geçeceksin gençliðimin taze yollarýndan
yaðmurlarý soracak serkeþ kalmýþ bir yaným
suskunluðun dudak kuruluðu bir mevsim baþlatacak durgunluðum
þimdi sen geçeceksin karþýmdaki aynaya dönük gözbebeklerimden

haydi þimdi yýldýz içelim
damýtýlmýþ hasreti çekerek içimize
sen saçlarýnda eski lavanta kokularýyla dolaþ göðsümün üzerinde
þimdilik ben bahar telaþý taþýyayým asýrlýk bir özlemle...






solgun yüzlü mevsimlerimiz vardý bizim
birde mavi parmaklý çocuklarýmýz....






Sosyal Medyada Paylaşın: