EVVEL ZAMAN İÇİNDE

Ninniler hayal oldu,bebekler kundaksýz,
Yatar olduk artýk geceleri yorgansýz,
Geçmiyor hayat vurgunsuz,talansýz,
Maskelerin üstüne boyalarý südükte sürüdük.

Boynuz kulaðý geçer sözleriyle büyüdük,
Büyüdükçe kulaðý geçmeyen boynuz gördük,
Türlü türlü çoraplarý ördük te ördük,
Arpalar mý küçüldü,biz mi büyüdük.

Bir zamanlar kahvenin kýrk yýl hatýrý vardý,
Tehditlerin kýrk katýrý ve kýrk satýrý vardý,
Köþe bucak bizlere her zaman dardý,
Acýyý sevgiyle yoðurarak büyüdük.

Kazma gibi diþleri inciye dönüþtürdük,
Yaðma Hasan’ýn böreðini bölüþtük te bölüþtük,
Deðersiz insanlarý ardýmýzdan gülüþtürdük,
Nabza göre þerbet ver sözleriyle çürüdük.

22.07.2013
Adil ÜREKSOY
’Adil’ce’

Sosyal Medyada Paylaşın: