Tohum

Sarp vakitlerin mahremi
Dað belinden süzülen ak perçemli nehirler
Yüksek seslerin çýplaklýðýný örten siyah kanatlarm

Tanrýnýn kalbindeyim

Gözyaþlarýmýn yarýsýný sakladým
Yarýsýný attým kahkahalarýmýn
Korkularýn kýskacýndaki bütünlüðüme

Yarýma tutkun derin özgürlüklerimle sislendim
Topraða tutundukça köklerim
Varlýðýmýn sýrlarýnda gizlendim


Þaha kalkýyor ruhlar
Esaretten çözülmüþ yeminli sözlere…
Gemin dilinde býraktýðý metalik safradan bihaber


Tanrýnýn rahmindeyim

Bulutlarýn sürmelediði aþk
Tütün tarlalarýndan parmaklarýmda kalan zift
Bir parça ateþ hercai bir pervane biraz duman


Ya ben ?
Topraklarýmý iþgal eden eril dünyaya baþ kaldýran ben
Kadýn sözcüðündeki harfleri diþilik çarklarýnda törpüledim
Ve Tanrýnýn tek kalan tohumundan dünyaya indim



deniz güneþ






Sosyal Medyada Paylaşın: