Gezi Bağlarında Dolanıyorum

taksim’in ortasýnda
hiç bu kadar ölmedim çocukken
sokaklarda
barikatlarda
ölüp ölüp dirilip hiç bu kadar anne
burada þenlik
burada ölüm
burada özgürlük
burada kan var
cinayetlere doymuyor þarkýlar


ölürken gözlerinden dirilen biri var anne
ölürken o çocuk, dans ediyor sanýrsýn


bunca yýl, bin defa elden gidince
bunca yýl, ve þimdi anlayýnca
ölürsün, dirilirsin ey kelebek sende boðularak
diri bu toprak daha


biriken öfkeden bir ülke yapýldý anne
uyanýk hazýr ölüydü herkes
açýktaydý...
bu vatan,
bu toprak bizim, bizimdi biriken her þey
ah! bu çocuklar ellerimi de baðlýyor kendine


öylece duruyorsun
ölüyorsun
hepsi bu


öldükçe daha çok diriliyor insan
öldükçe yaramýz sarkacak diye korkuyorum
korkmuyorum anne


taksim’in ortasýnda
hiç bu kadar gülmedim çocukken
yalan dolan
yalan dolandan
hiç bu kadar tepeden týrnaða
burada kýyamet
burada tarih
burada halay
burada aþk var
yaralarýyla düðünleriyle doymuyor þarkýlar


gülerken gözlerinden ölen biri var anne
gülerken o çocuk iki gamze arasýnda




zeki çelik/Haziran 2013-Ýstanbul







Sosyal Medyada Paylaşın: