SEVGÝLÝ KALEMÝM : Güne seninle ve sevgi ile baþlýyorum. Ellerim üþenmiyor, yorulmuyor seni tutarken. Bembeyaz sayfalara içimizden geçenleri okuyup düþünüp döküyoruz seninle. Arýnýn bal yapmasý gibi iþliyorum peteði, bala giden yolda araç oluyorsun bana. Dertlerimizi, sevgimizi, gönlümüzü, aþk naðmelerimizi uzakta olan eþe dosta iletiyoruz seninle. Býkmadan, yorulmadan bizden haber gönderiyorsun, bembeyaz sayfalarla… Kimileri hasret çekiyor. Kimileri sevgi yollarýný gözetliyor. Kimileri ise asker yolunu bekliyor. Bazýlarý da senin sayende aþkýný dille getiriyor sevgili kalemim! Sen olmasaydýn ben ne yapardým, bunca eþ dostuma nasýl haber gönderirdim? Çok ama çok sayfa var yazýlacak! Ama sen hiç býkmadan, yorulmadan ve korkmadan, enerjini bitirmeden, her gün farklý düþünce ve duygularla anlamlý sözleri döküyorsun ak sayfalara. Bize yaþam sevincini veriyorsun, hayatta küsenlere rehberlik ediyorsun ve onlarýn yaþama dört elle sarýlmalarýný saðlýyorsun güzel kalemim. Ben seni kendimde daha çok sevmeye baþladým güzel kalemim, kocaman teþekkürler sana! .
Sosyal Medyada Paylaşın:
istanbul79 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.