tarih neydi hatýrlamýyorum baba evinde son zamanlarým evin büyük oðluyum
ilk saatlarý gecenin hoyratça bir zil çaldý sonra aralýklarla vuruldu biriket koridorun sonundaki kapý
zaman þiddet doluydu zaman ölüm kokardý tedirgin deldim karanlýðý soramadým kim küçük delikten baktým eli sigaralý biri yanýnda bir kadýn tedbirkardým gölgeler donuk gölgeler içeri girmenin telaþýnda loþ ýþýkta tanýyamadým önce sonra alýþtý gözlerim babamýn küçüðü amcam ilk gördüðüm seslenince birden ardý sýra örtülü tanýmadýk bir kadýn baþýnda neçekli yüzü açýk birlikte yürüdük avluyu geçtik
korkuludur babacýðazým sessizlikten teröristten polisten postal sesinden
irileþti yeþile çalar mavi gözleri ardým sýra gelenleri tanýyamadan önce dikildi uzunca boyuyla ve eðildi karanlýða sesi çatallandý ’hoþ geldiniz’ dedi keyifsiz gülümsedi eðildi öptü gelen kadýnýn elini kapý aðzýnda sarýldýlar sessizliklerine ve yine sessiz sedasýz girdik içeriye
yirmiyedi yaþým bu ilk görüþüm karanlýklardan var olanýmý sýcacýk düþümü ailenin büyük kýzý Tope halamý
sevmiþ yüreðince onanmamýþ olmayasýca kaçývermiþ kýsacýk ömrün kerevetinde yaþanmýþ bir zaman kopkun kýsmetlerden geçmiþ yok yoksul yok mu ozaman yok mu günün erken birinde adamý göçmüþ gitmiþ
varmýþ birine daha ne yapsýn bir kaç çocukla
bir yýðýn dere bir yýðýn dað ve tepe köyünden nice uzak bir yerde yazgýsýna yýllarca boyun eðmiþ karýþmýþ bir dahi çoluða çocuða zaman durmamýþ durur mu hiç bir o kadar da toruna
delip karanlýklarý loþluktan ýþýðýma yerleþip kuran tahtýný sahipsizi onlarca yýlýn bu bahtsýz kadýný arada bir duyardýk masal gibi garipserdik adýný topalak küçücük bir kýz çalý çýrpý kümelerinde þimdi çökmüþ þimdi küçülmüþ þu kadýný ’Tope’ halamý
o görüþüm oldu biricik bir akþamlýk bir yemeklik ve bir çaylýk hepsi hepsi bu kadarlýk
eridi yüreðim incindim konuþurken o hayaller kurdum ayýrmadým zerrece gözümü oracýkta o anda yeni bulunmuþ o nu halam Tope’yi özümsemek uðruna yýllar yýllar neçe sonra o geceyi andým her geliþinde aklýma
geçip gitmiþ zaman farkýnda bile olmadan bir onaltý yýl daha yaþamýmdan ýrakça bir yerde ýrak bir þehirde yine bir gecenin karanlýðýndan seslendi bu yana haným girince kapýdan ’bir halan varmýþ haber geldi ceyhan’dan’ ölmüþ’
hay miþli geçmiþine yandýðým bu benim ’tope’halacýðým bir gecelik bir yemeklik ve bir çaylýk hepiciði o kadarlýk o kadar anlýk halacýðým
dumansý da olsan kül olup ta savrulsan ne olurdu bir kerecik hissedebilsen beni bir kerecik sarýlsam hissetsem seni
bir ay olmuþ ha göçüp gideli dünyadan ettiðimin geleneklerine baþ kaldýrýp ve karýþýp yoklara yitilip yok olmanýn ardýndan
10 þubat 2007/ Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.