BEN O ŞANSLI ÇOCUKLARDAN BİRİYİM

Ben o þanslý çocuklardan biriydim
Yanaklarý pembe hep gülen yüzüyle
Dostça bakarak büyüdüm insanlara
Kötülük vardý duymuþtum
Çok yakýnýmda olmayýnca pek bilemedim
Beklide bilmek öðrenmek istemedim
Kötüydü çünkü
Annem babam vardý benim
Birde kardeþim
Sevgiyle beslediler beni hep parayla deðil
Gönlümü de doyurdular sadece karnýmý deðil
Bana varlýðý da yokluðu da öðrettiler ki
Ýkisine de alýþayým dayanayým diye
Hem her þeyim oldu hem çok þeyim olmadý
Fark etmezdi ailem vardý benim
Ben o þanslý çocuklardan biriydim
Sokakta uyumadým ki hiç
Hiç aç kalmadým
Bende aðladým,ama yaralarýmý kurutmadým
Annem silerdi hep
Ben de düþtüm
Babam kaldýrdý tutup ellerimden
Þans budur iþte
Ayrý oda bilgisayar cep harçlýðý deðil
Ailedir insanýn en büyük þansý
Buna sahip olamayan tüm dostlarým
Umarým sizlerde bir gün bir aile kurup
Teselli olursunuz sessiz çýðlýklara


Sosyal Medyada Paylaşın: