Hüzün yaðdý gökyüzümden bu sabah Ýliklerime kadar iþleyen yanlýzlýðýn Soðuk nefesiyle yýkadým yüzümü Aynaya baktýðýmda ,tanýdýk bir yüz Gülüyordu usulca;sessiz,alaycý Kýzdým birden ,çattým kaþlarýmý Yumruklamaya baþladým tüm güçümle Kýrýldý ayna Sonra bir ses duydum,derinden Gülüyordu yine Býrakmam seni dedi,üzülme Tanýdým dedim; sen yanlýzlýksýn! Evet dedi. Git artýk dedim rahat býrak beni Beni sen çaðýrdýn unuttun mu? dedi Hani bir gün kýzmýþtýn en yakýn dostuna Git demiþtin! Sonra ailene ,arkadaþlarýna,herkese Gittiler iþte! Onlar gitti ben geldim. Bulacaðým dedim heycanla Hepsini YENÝDEN KATACAÐIM HAYATIMA Birden kayboldu yanlýzlýk Ardýnda bir damla gözyaþý býrakarak....
Sosyal Medyada Paylaşın:
SERPİL42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.