DOLUNAY PUSLU BAKAR!

Dünden kalma kavgayý yýldýrmaz göz daðlarý,
Bulutun arkasýnda dolunay puslu bakar.
Cep zengin, maya bozuk geziyorken baðlarý,
Hýrslar tahtýndan inmez, yüzsüzdür tasma takar.

Düþtüðü yapraklara buz tutturur kýraðý,
Tutsak güvercinlerin tel kafestir duraðý.
Umut dolu kalplerin kelepçeli çýraðý,
Öfkeli yumruðunu delik cebine sokar.

Tokluðun huzurunda yarým ekmek arasý,
Gönüller alabora geçmez kurþun yarasý.
Umudun þakaðýnda özgürlüðün narasý!
Her barikat arkasý yutkundukça can yakar.

Zamanýn tellerinde günahý tutmaz mandal.
Köpüren azgýn suda sallanýr batar sandal.
Güneþin çocuklarý direniþçidir, vandal!
Tek taraflý kavgaya ürkenler kulak týkar.

Sevdasýz türküleri gönül telleri çalmaz,
Sine karargahýnda hacete takat kalmaz.
Gazla, su tazyikiyle mavi düþler son bulmaz.
Daha namludayken söz, güvenlik tetik sýkar.



Sosyal Medyada Paylaşın: