Gun batimi yuruyordum sahil kenarinda O vakit karsilastim ihtiyar adamla Dusunceliydi, ne dusundugunu istemekle birlikte... Yanina oturmak istedim, ihtiyarda-buyur kucuk... Ne yapiyorsun bu issiz kentte- dedi Kimseler ugramaz bu kente, issiz sahile Sen nasil buldun `kucuk` bu beldeyi Kimin kimsen yok mu dedi... Daha ben birseyler soylemeden O eklemisti butun sorularini artarda. Garip ama cok tatli bir ihtiyardi. Kanim isinmisti gorur gormez. Oturdum ihtiyarin yanina Ve bende sordum yuzundeki ifadenin nedenini Sorularimdan kacmakla birlikte Adeta seni sevdim `kucuk` dercesine Agzindan dokulmeye basladi yasadiklari Huzun dolu bir hayati vardi Onu dinledikce gizliden gizliye dokuldu damlalar, Bir an kendimi onun yerine koydum Ben onun yasadiklarini yasasam Onun gibi direncli olurmuydum? Bunlari dusunurken ihtiyarda tutamadi kendini Cukurlarin icinde kalmis gozlerinden, Dokulmeye basladi huzun dolu gozyaslari Aglama, aglama ne olur dedim Ve sarildim ihtiyara O da bana ssarilmisti siki sikiya Uzaklardan bir ses geldi Annem cagiriyordu beni, `Ayrilik Vakti` dedi ihtiyar... Tekrar gorusurmuyuz acaba... Seni sevdim `KucuK` oldu son sozu Kalkti, uzaklasti ve kayboldu ufukta O huzun dolu insan sahildeki ihtiyar... Sosyal Medyada Paylaşın:
hatce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.