YAĞMUR AVCISI

Onu sormayýn artýk bana.
Ne anlatabiliyorum,ne tarif edebiliyorum.
Onu bir tek kendime,
Kendi içime dökebiliyorum.
Bir bardak soðuk su içer gibi
Ya da çok sýcak bir kahve.
Gözünü deðdirdiði her kadýnýn ismi,
Zihnimde kazýnmýþ birer kahpe!

O mu? O þey...
Kurutulmuþ güller gibi.
Biraz daha koklasan
Kokusu bitecek sanki...
Sakladýðýn tek yerse defter aralarý.
Ve her sayfa çeviriþ bir kapý ardý.
Yazýlar,hayaller,anýlar,günler..
Hepsini ardý ardýnca açan o kapý,
Kilitli kapý...

O mu? O ,
Mürekkebi olmayan bir kalemle
Defterime yazdýðým yazý..
Aslýnda boþ gibi görünen o sayfa
Ama yýllar sonra açtýðýmda
Ayný yazýyý okuyabileceðim türden bir yazý.
Her harfin onu içeren kokusunu
Burnumda duyacaðým türden.

O karanlýk bir odada görünmeyen toz.
Aslýnda var. Ama,
Ne dokunabildiðim ne görebildiðim türden..
Güneþ doðar ya inceden
O karanlýk oda tupturuncu oluverir ya.
Altýn tozu gibi içerisi ama
Benim en sevdiðim türden..
Ve birkaç dakikalýk.
Sonra hafifçe yok oluveren...

O mu?
Ah, sormayýn artýk demiþtim..
Nasýl anlatsam ki?
Hani bir fincan kahve vardýr elinde.
Ýki dudaðýnýn arasýna sýkýþtýrýrsýn önce
Ve kahve dudaðýna gelince,
O müthiþ tadý hissedersin..
Bir de kahve baðýmlýsý isen,
Bir yudumdan sonra ard arda
Birkaç yudum daha içmek istersin.
Ýstemsizce...
Ýþte o, o tat gibi alýþýlmýþ,
Aklýný alan, hissettiren,iç çektiren..
Hani her yudumunda huzura ermiþsin gibi.

O mu? O ,
1. ve 2. dakikanýn ,
Tam ortasýnda kalan saniye.
Geri iþleme þansý yok. Hep ileri..
2. dakika,3.dakika..
Ah geri iþleme þansý olsa da
1.dakikadan bakan bana geri koþsa...

O gözlerini yumma hissi.
Hani bazen gece birþeyden korkarsýn.
Gözlerini sýmsýký yumuverirsin.
Açsan aslýnda,
Korkulcak birþey olmadýðýný göreceksin.
Ama yumup hemen uyumayý tercih edenlerdensin.
O iþte bu hissi veren sebepsiz..

O mu? O þey..
Hani dilini ýsýrýrsýn da
Küçücük bir tomurcuk þiþer ya
O tat tomurcuðu o iþte.
Canýný çok yakan,o dil yarasý..
Ama acýsa da o yarayla uðraþmaktan vazgeçemezsin ya
O türden...

O mu? O, renki bir kaðýt parçasý.
Ne yapacaðýný bilemediðin.
Ama hani çok seversin,atmaya kýyamazsýn.
O türden..
Çok sevdiðim,unutmaya kýyamadýðým...

Ne deyim ki?
O, nefes almak kadar zorunlu.
Sanki mecbur almak zorunda olduðun
Olmazsa hastalanacakmýþsýn hissine kapýldýðýn ilaç.
Aman be ! Yetti artýk! diyeceðin,
Ama almadan da saðlýðýna kavuþamayacaðýn türden.

O mu?..
O yokluðuyla bile,
Bazen beni güldürmeye çalýþan bir þebek
Bazen usandýran yaramaz bir bebek.
Hadi kafiye yapalým madem,
Kanatlarý bükülmüþ bir kelebek,
Ön cepleri yamalý bir yelek.
Ve bazen de kabullenemediðim bir gerçek..
Ýþte anladýnýz ya,
O bazen saçmaladýðým birkaç cümle.
Ama saçmaladýðým halde sevdiðim,beðendiðim..

Hala onu mu soruyorsunuz bana?
O, yaðmur damlalarýnýn her bir tanesinin
Üzerine serpiþtiði kiþi..
Tüm damlalar onu bulmuþ gibi,
Biri gözünün kenarýndan akan,
Diðeri kulak memesinin ucunda.
Bir diðeri boynuna sarýlýrken,
Öbürü,
Dudaklarýnýn arasýndaki çizgiyi dolduran
Ve saçlarýný sýrýlsýklam edip,
Tüm vücudunu seyahate çýkan
Bir yaðmur damlacýðý...
Ve o, sýrýlsýklam haliyle
Adým adým taneleri kendine çeken
Bedeninde kurutan
Bir yaðmur avcýsý...
Evet, evet!
O aslýnda bir yaðmur avcýsý...


S.Yaðmur Toprak
Sosyal Medyada Paylaşın: