ý
Bu sabah þafak sökerken erkenden uyandým,
Kalktým, pencereyi açtým,
Güneþin kýzýllýðý adeta þehrin üzerine çökmüþtü
Ve ortalýk o kadar sakin di ki…
Ýçime temiz bir hava çektim
Bir an düþündüm…
Kalabalýk büyük þehir!
Ne kadar da sessiz ve sakindi…
Oysa o büyük þehirde,
Kalabalýklar içerisinde yalnýz kalýr
Kendim kalabalýðým içerisindeyken dýþýnda hisseder,
Tek baþýnaydým.
Sevinci hüznü kendimle paylaþýr,
Sevginin yalnýzlýðýný kendi sýnýrlarýmda yaþardým…
Saklanmak istesem, saklanmaktan korkardým
Var olup, çoðalmak zorundaydým
Ýz býrakmalýydým geçmiþten geleceðe…
Oysa ne izler býrakmýþtý içimde koca þehir…
ýý
Hava biraz daha aydýnlanmaya yüz tutmuþtu.
Balkona çýktým, nasýl anlatýlýr bilmiyorum,
Karþýmda çarþaf gibi deniz…
Ýnsanýn üzerinde yürüyüþ yapasý geliyor.
Hiç böyle görmemiþtim, rengine takýldým…
Ne mavi? Ne de güneþin kýzýllýðýndan almýþ rengini
Ýkisinin tam ortasý…
Daldým öylece uzaklara, alýp götürdü beni…
Düþündüm!
Yaþam da deniz gibi…
Bazen en güzel mavi…
Iþýl ýþýldýr, göz kamaþtýrýr, sessiz ve sakin
Öyle nimetler sunar ki
Hayatýmýzý þenlendirir.
An gelir sýcak aðustos sabahýnda
Meltem esintisi, içini ferahlatýr..
Bazen de fýrtýna, boran olur, hayatýný alt üst eder.
Týpký denizin mavisini yitirip
Hýrçýn dalgalarla haykýrýþý, aslan kükreyiþi gibidir
Korkuyu, kini, nefreti, öfkeyi
Ve güvenmemeyi öðretirmiþ,
Yaþam denen meþekkatli yol…
ýýý
Ýnsanýz deriz, insanlýðýmýzla övünürüz
Farkýnda deðilizdir ümitlerimizin,
Sevinçlerimizin, hüzünlerimizin
Ýnsanlýðýmýzdan çýkarýz…
Halbu ki… Kýrgýnlaýklarýmýzla
Korkularýmýzla...
Yaþadýðýmýzýn, var olduðumuzun
Farkýnda bile deðiliz…
Renkler gibi her duygunun bir öðreti olduðunu
Bilmiyoruz…
Beyazýn saf ve temizliðini görmeyiz hiçbir zaman…
Halbuki onun saf ve temiz dünyasýnda
Gökkuþaðý renkleriyle anlatýlabilecek
Beklentilerimiz
Umutlarýmýz
Hayallerimiz
Yaþanmýþlýklarýmýzýn ve yaþayacaklarýmýzýn
Var olduðunu görmezlikten geliriz…
Beyazýn saflýðý gibi neden saf deðildir ruhumuz
Kýrmýzý coþku deðil miydi heyecan veren?
Hani mavinin sakinliði?
Neden deniz gibi dalgalý yaþamýmýz?
Nerede kaldý hayatýmýza huzur veren yeþil!
Ýþte…
Sabah erkenden uyandým!
Hayata dokunmuþum farkýnda bile olamadan…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.