Bulvarda ulu çýnara ezberlettim kendimi.
Nazlý bir nehir geçirdim þehrin ortasýndan.
Zýplayýp yaprak kopardým,
Ceviz aðacýnýn dalýndan þerefine.
Portakal çiçeði vadisinde,
Gökdelen katlarýný saydým neþemden.
“Ne olur sanki” bakýþlý kediye mama attým pencereden.
Ekþi elma da çaldým komþu bahçeden.
Küskün altý gül fidaný suladým,
Þeytanýn þerrinden uzak.
Yaz musonlarýndan bir parmak daha ekledim sol elime.
Son hasattan papatyalar derledim,
Can evimin oval masasýnda boþ vazoya...
Yarým düzine oda orkestrasý besteledi tragedyalarýmý.
Sofokles’in ruhuna Ýftar ezanýnda Fatiha okudum.
Gölge çökünce dükkan önlerine sularý serpen bendim.
Gökyüzü meleklerine pamuktan kümülüsler üfleyen,
Suzidil ýslýklarý günah yakan ateþlerde daðlayan...
Artýk ölüm alýþtýrmalarý deðildir,
Alalaca karanlýk uykularým...
Lepiskaya yastýk olur her gece kollarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.