Hastalýklý bir geçmiþin koynunda
Uyandým bu sabah
Gözlerim kapalý biraz
Gözlerim yarým yamalak..
Bölük pörçük bir aþk ardýndan
Kollarým terli
Omuzlarýma kadar
Bitik plaklar mýzmýzlýðýnda benliðim
Islak, ýssýz, korkak..
Dolu sokaklarýn boþ sesleri odamda
Kilit oluveriyor aklým
Sersem bir hasretin gölgesine
Ve yanýk kokuyor gerdaným
Sevimsiz sonlarýn büyük heybetiyle
Kaçýyor uykularým ve uyanýþlar..
Aynalar bir baþka þimdi
Bir baþka sarýyor saçlarýmý rüzgar
Kokmuyor deniz yosunlarý
Þanslý deðil balýkçýlar
Gülmüyor gökyüzü
Ki ýsýnmýyor kaldýrýmlar..
Ve ellerinin yakýcý tuzu
Gelmiyor aklýma uzun zaman
Sýzlamýyor sol yaným
Ve köþe baþý karþýlaþmalar
Heyecan vermiyor eskisi kadar
Þakalaþmalar/þarkýlaþmalar
Ve hatta
Kaçýþmalar bile bir þiir aralýðýnda
Atýþmalar..
Sevilmiyor bir daha ‘’eksik kalan’’lar
Kurumuþ bir göl dolmuyor tekrar mesela
Ve solmuþ çiçeklerim
Bir soluk daha alamýyorlar hayattan..
---
Ya iþte böyle
Sevgili sandýðým adam;
Dönülmüyor lakin
Gidilen uzun yollardan..