Yorgun bir yaz akþamýnda düþtün yine yüreðime Kalp atýþlarým hýzlandý bir kuþun kanatlanmasý misali Eski bir aþk yüreðimin kapýsýný çaldý ve girdi içeri sessizce Bir damla hüzün ruhumla birleþince býraktým kendimi
Bu sefer inkar yok unutmaya çalýþmak yok Yalanlar yok nefret yok Duygularýmýn tüm çýplaklýðýyla seninim Sustu her þey sanki ben yine sana geldim
Sana deðen her gözden kýskanýrdým seni Seni kim bilir kimler sevdi benden sonra Kimler aþýk oldu o sýcacýk gülüþüne kim bilir Deniz kokan saçlarýn kimin oldu benden sonra
Oysa ne güzel yaþamýþtýk birbirimizde Gözlerine bakarken utanan pembe yanaklý bir çocuk gibi ürkerdim Kokunu içime çekerken yaþadýðýmý hissederdim Yosun tutmuþ ýslak gözlerinde dinlenirdim Sana ne kadar sýký sarýlýrsam o kadar benim hissederdim
En saf hayallerimizi gözyaþlarýmýzla inþa ederken Birbirimize sözler verirken ellerimiz tamda kenetlenmiþken Birden bire soldu papatyalar ve hüzün çaldý þarkýlar Olmadýk, olamadýk ve sen giderken çýðlýk atarcasýna sustum Þimdi sen yarým kalan hayallerimizin mimarý oldun Ben ise o hayallerimizin en kazýnda boðuldum.. Sosyal Medyada Paylaşın:
zapata67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.