Yoksa

herkesin yüzünde ayný yaðmur
benim yüzümdeki bensiz
ben yaðmursuzum
yaðmursuzluðum sensiz...

sancým sancýdan ayrý
ayrým ayrýdan
küstüm...

hiçteki artý da bu olmalý
yokluðunun ölümlü kahramaný olmak
eksideki hepim gibi
yani gözlerinin acýmdaki sýklýðý...

bir son ýþýk her zaman vardý
o muydu özlem
her ýþýk birbirine son ýþýk mý yoksa
ýþýðý anlamýyorum...

renklerim hasta
solgun saatlere varýyor beklemek
aðrýlý geçiþlerle akýyor günler
kimi zaman kesintili
soðuk bahçeler gibi yalnýzým
yaþam aralarýna sýðýyorum güya
nasýlsa kendime sýðamýyorum...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: