Akþam olmak üzere Güneþ birazdan kaybolacak Yüce daðlarýn ardýnda kalacak Hava da kararýp, Gün ýþýðýnýn yerini Alacak lacivert akþamlar
Bu gece dolunay olacakmýþ Gün ýþýðýný aratmayacak Belki ortalýk biraz daha sakin Biraz daha sessiz ve aydýnlýk olacak!
Týpký ruh halim Ya da hava gibi bir açýk bir kapalý Az önce dolunay vardý Ay tutulmuþ bir anda Ortalýk zifiri karanlýk Ben sustum avaz avaz karanlýða… Gecenin sessizliðini Çakallarýn ulumalarý bozuyor
Ama ben korkmuyorum karanlýktan Bir an gözlerin gelir aklýma Çakmak çakmak… O gözlerin var ya! Ay tutulsa da, Onlar aydýnlatýr karanlýk gecemi…
Avazým çýktýðý nefesim yettiði kadar baðýrdým, Duyuramadým sesimi... Ellerim dudaklarýmýn üzerinde, Karanlýðýn sesini bastýrdý sesim. Sen duymadýn! Ben duyuramadým! Ve gücüm kalmadý, kayboldum, tükendim, Anlamadýn...
Ýçim yanýp kavrulur Tekrar karanlýða seslendim Yankýlanýp… Tekrar bana döndü Benim kulaklarým çýnladý Sahi… Sen duymadýn mý? Boþlukta yankýlanan sesimi…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.