Sana ruhtan soruyorlar, ki bu merak da ruhtan!
En belið, en taze cevap yeni doðmuþ çocuktan :
Gaybýn ödünç benliklerde sürgün avazý “ýnga”,
Þifresini çözen için nazal ömürlük destan…
Bir nutfelik üfürümle balçýk bedenimizi,
Gör nice secde-gâh kýlmýþ âlemlere Yaradan.
Ruh yüceler yücesinden emirle tecellide,
Varlýðýný sezmekteyiz, O’na nispetle O’ndan.
Dünya kaydýna girende tüm algýlardan azat,
Ezeli deðilse bile beka-billâh cevelan…
Kesintisiz an içinde bilinç mayalanmasý,
Onca deðiþime raðmen tuðrasý sabit ferman…
Eðer insan özündeki bu güce layýk olsa,
Her uzvu güneþ kesilir, her zerresi bir umman.
Menekþeye renk ve koku nasýl iþlemiþ ise,
Öylesine latif varlýk, Rab katýndan bir ihsan.
Maverayla yeryüzünün anlam bütünleþmesi;
Ýki âlem arasýnda berzah oluþ anbean…
Girer çýkar, niyetlenir, azap duyar, sevinir,
Geri döner, bekletilir, bizden daha bir insan…
His yollu beslenmesi var, sevmesi, tiksinmesi,
Bilmesi, söylemesiyle uç verir düþ boyuttan…
Gerçi kâinat bile dar Cennet anýlarýna,
Uzay gemisi Dünyamýz Ona dip bucak zindan…
Bedenlere bitiþik ya, ne baðlý, ne de ayrý;
Terbiye ve düzeltmeye memur yönüyle vicdan.
Saf tefekkür kaynaðýmýz akýl üstü meleke,
Nefsi tuþa getirende yoluna çýkmaz hüsran.
Demek ki ruh, cisme raðmen insan olmak edasý,
Meleklerden üstünlüðü bu çetrefil imtihan…
Kötü, yanlýþ, çirkinliðin tacizine direniþ,
Ýyi, doðru, güzelliði kucaklayacak imkân…
Göreceli þaþýrtmaca hayýr þer bilmecesi,
Bazen yad yabana yahþi, bazen yahþiye yaman.
Kuran diyor: Ruhtan size çok azý bildirildi;
Varlýðý kesinkes amma üstü örtülü kavram…
Ha beþikte taze bebek ha doksanlýk ihtiyar,
Aðýrlýk ve yaþça eþit, Kalubela’dan akran…
Özü özünden haberdar olmakla yetinir de,
Ýki mýsra sonrasýnda çukura düþer meram…
Allah’ýn inayetiyle sefer görevi bitse,
Bilge’nin de bilgeliði noktalý virgül cem-an (;)