Holz,haim'de Akşam üstleri,,,

Holz,haim’da akþam üstleri,
son ýþýklarýnýda,teslim edince ufka.
Sevgi ve hüzünle çalkalanýr içim.
Anýlar,parçalanarak çarpar yüreðime
Gözlerim,kederlerini çoktan derinliklerine kapatýr...
Holz,haim’da akþam üstleri
Hep yüreðimi kanatýr...

Yüreðimde ki, acýlarýmýn adýný koyamýyorum.
Sevgisi sýska bir gurbetin içinde,
içimi titreten bu cennet
bu masal ülkesi ve çiçekleri
umut vadetmiyor artýk...

Kül rengi bir kalabalýk,
kendi geleceðinden korkuyor.
Sevdiklerinin hayalini,
Ruhunun derinliklerine yayýlan
çaresizliklerle örtüyor,
Yüreklerini yakýp kavuran özlemlerini,
sevgileriyle büyürüyorlar...

Kendi içlerine çelilip,
en kýymetli anýlarýný,umutlarýný
sevinç ve özlemlerini
sarýp sarmalýyorlar...

Sessiz ve huzurlu kalelerinde,
korkularýndan arýnýp,
küçücük bir ümüdü bile,
sevgileriyle büyütüyorlar...

Sihirli bir su gibi,
duygularýnýn üzerine damlayýp
gözlerinden akýyorum...

Solan çiçeklerini,
yeniden diriltebilirmiyim diyorum.
Fakat herþeyden önemlisi,
Korkunun sessizliði hakim heryerde...

Ümitlerini,
uzaklara sürgün gönderen sessizlik bu.
Öfkeye dönüþen hüzünleriyle,
ellerini ateþe sokmak gibi burada yaþamak...

Hep yýldýzsýz geceler,
sisli ve soðuk ürkütücü.
Pencerenin arkasýnda
Özlemin ve sevginin yaný sýra
Ne vahþetler,
ne yalanlar ne oyunlar var...

Yaþanýlan her yangýnýn bedelini,
hasrete düþmüþ gönüller ödüyor..

Tedirginlikleri,
kuþkularý,
acýlarý,
öfkeleri ve çaresizlikleri,
þu insan kalabalýðýnda,
namluya sürülmüþ mermi gibi
hayatlarý insanýn içini acýtýyor...

Yaþamlarýnda,
kendilerine ayýrdýklarý yer,gittikçe azalýyor.
Bilmem kaçýncý vatandaþý oluyorlar,
Kýymetlerini bilmeyen bu ülkede...

Baþlarý öne eðik,
utanç içinde iþsiz dolaþan,
onurlarý çiçek açmýþ yiðitlerin sessiz çýðlýklarý,
kaybolup gidiyor,
sevgisi hoyrat bu yaban ellerde...


Ya yeni fidanlar..!
O çiçekler meyvaya döndüklerinde ne olacak..?
Sevdiklerimizde savrulup gidecek mi,
Ya özlemlere sarmalanan anýlar.

Volkan gibi,yeni patlayan hayatlarda,
el deðmemiþ umutlar yeþeriyor.
Ben o minicik yüreklere bakýyorum,
cebimde ki,bütün sermayeyi daðýtýp
yüzlerinde ki endiþeleri,
sevinçlere dönüþtürsem diyorum.


Bir yaným suskun ve þaþkýn,
bir yaným hayalkýrýklýklarý,
bir yaným hep yanlarýnda olmak,
bir yanýmsa kederli,sessizce yanýyor...


Yüreðim haykýrýyor herþeye raðmen,
Yaþamaktan ve umutlarýndan vazgeçme,
Umuda açýlan her kapý sizi bekliyor
Koþar adým ilerleyin ve ,
ulaþýn en tepelere diyorum...


15.11.2004
ALMANYA / Düsseldorf / Holz-haim


Sosyal Medyada Paylaşın: