GECELER

Ruhum boðuluyor inan ki,
Bilmem ki bu sýkýntý niye?
Saatler iþlemiyor sanki,
Geceler bitmesin diye.

Hep kabahati gecelere buluyorum,
Çünkü,karanlýða boðuluyorum.
Çýrpýnýyorum karanlýktan kurtulmak için,
Ýþte o anda uyursam,uyuyorum.

Yoksa uyku girmez gözüme,
Bir türlü uyuyamam.
Deðiþmem bin geceyi,bir gündüzüme,
Çünkü,gecelerde huzur duyamam.

Benliðimi bir karanlýk kapsýyor,
Adeta dað baþýnda kalmýþ gibiyim.
Geceler beni hayli sarsýyor,
Gündüzün aþkýna dalmýþ gibiyim.

Yumulmuyor gözlerim bilmem ki neden?
Uyumuþ ta uyanmýþ çocuk gibiyim.
Gecelerdir hep beni deli eden,
Aklýný kaybetmiþ kaçýk gibiyim.

Hayallere daldýrýyor beni geceler,
Dilim hiç boþ durmaz daim heceler.
Tüm insanlarý kandýrdýðý gibi,
Biliyorum, beni de kandýrýyor GECELER...
Abdurrahman KAHRAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın: