MAKTUL YADA MEÇHUL

/ve yine...
sana yazdýðým her þiir için
kesilen tüm aðaçlardan tek tek özür dilerim.../

Yaðmurlara sor Nadia.
Namlusunda döllenirken kurþunun bu cinayete,
göðün göðsünden ebabiller yaðdýrdýn üzerime
ve ketum kelimeleri bir bir saplandýn yüreðime.
Bundandýr gözlerimin kül rengi bakýþý
ve yýrtýp atarken resimlerimizi,
kanýmýn tek damla akmayýþý.

Gidiþin haziran olmalýydý.
Gamzelerinin kenarýna çakmalýydýn mezar taþýmý.
Attýðýn her kahkaha
milyonlarca yýl sonra
uzak bir yerlerde fýrtýnalar doðuruyor
ve seni kelebeðin kanadýna benzettiðim günlerden bu yana
dudaklarým kalem iþi þiirler yazýyor.

Gitme diyordum,
Gitme!
Anahtarýmý içeride unutmayý býrakmadan
Ve duvarlarla konuþmayý öðretmeden gitme.

Sen yine de yaðmurlara sor Nadia.
Her seferinde onlar sakladý yanaðýma süzülen gözyaþýmý.

Maktul ile meçhul arasýna býrakýrken adýmlarýmý,
nefesi nasýlda sen koktun bu þairin.

Bu þehri sana býraktým Nadia...


Cihat Kýrdar
Sosyal Medyada Paylaşın: