Ne Zormuş

Söz yarýn unutacaðým seni
Dünde dediðim gibi, yarýnda diyeceðim gibi
Söz unutacaðým hayallerini, gerçeklerini...
Yine gelirsin belki
Sonra yine gidersin, ben yine özlerim seni
Yaz geliyor en sevdiðin kokuyu sýkýyorum kimse farketmiyor
’’Ne yapýyorsun sen kendine gel! ’’ diyende yok artýk
Sýkýþan kalbimin yokluðun olduðunu kimse anlamýyor
Anlamasýnlar daha iyi, varlýðýnda sevmediler seni yokluðunda da sevemezler ya hani
Özledikçe, kokunu çýkartýp kilitli çekmeceden sýkýyorum bileklerime
Özlemek ne zor þeymiþ böyle
Bir kokuya hasret kalmak
Sabah onunla uyanýp, akþam o varmýþ gibi uyumak ne zormuþ
Gidenlerin yerini, gelenlerin doldurmasý ne zormuþ
Bir kiþiye hayatým diyebilmek, ama onun hayatý olamamak ne zormuþ
Bir kiþinin yanýnda, son nefesini vermeyi istemek ne zormuþ
Bunlarýn olmayacaðýný bilip, yaþamaya çalýþmak ne zormuþ
Aþk’ta þansýný onla kaybedip bir daha sevemeyeceðini bilip, kendini avutmak ne zormuþ
Ne zormuþ yaþamak, kaðýtlara seni anlatýp sana seni anlatamamak ne zormuþ
Zoru baþarmayý isteyip, her þeyi eline yüzüne bulaþtýrýp, kendi içinde yaþamak ne zormuþ
Sevmenin sadece acý olduðunu bilip,
Her sabah kendine uyanmayý isteyip, ona uyanmak ne zormuþ
Onun gözleri baþkasýnýn gözlerinde boðulurken, gözlerin yollarda beklemek ne zormuþ
Ne zormuþ sevmek , ne zormuþ
Ne zormuþ aþk, ne zormuþ...


Kardeþim Þule Kendisi Yazdý Okursanýz Sevinirim :) Þule Altýnkaynak Candýr
Sosyal Medyada Paylaşın: