KARANLIĞIN FISILTISI

Karanlýklar arasýnda bir sen, bir ben.
Aydýnlatmak istiyorum;
Sýrf seni görebilmek için karanlýklar dünyasýný.
Önce yürümeye baþladým, sonra koþmaya, sonra daha hýzlý koþmaya...
Ama nafile!
Her yer kapkaranlýk.
Tam ümidimi kaybettiðim anda her yer aydýnlandý.
Bir de baktým karþýmda sen.
Önce sana dokunmak istedim.
Ama dokunamadým.
Sana bir þeyler söylemek istedim.
Ama konuþamadým.
Ýþte o an parçalanmak istedim, milyonlara bölünmek istedim.
Belki de parçalarým senin üzerine yapýþýr diye.
Yapýþýr da içimde yanan sensizliði anlarsýn diye.
Ama olmadý öylece kala kaldým.
Ve sen gittin ben yine karanlýklar ülkesinde.
Ama olsun yine karanlýk, yine sen.
Yine kalbimde sen.
Biliyor musun yine kalbimde bu acý?
Bu acý kalbimde sen olunca yine güzel.
Ben bu acýyla bekleyebilirim.
Bekleyeceðim yine tekrardan bu karanlýk ülkemi aydýnlatýrsýn diye.
Bekleyeceðim sana dokunacaðým günü.
Bekleyeceðim sana konuþacaðým günü.
Bekleyeceðim içimdeki yanan ateþin söndüðü günü.
Bekleyeceðim bekleyeceðim bekleyeceðim seni...



Sosyal Medyada Paylaşın: